Yunus Emre Erdoğan’ın pratiği, birçok medyum ile birlikte, çoğunlukla kâğıt yüzeyine füzen, grafit ve pastel gibi kuru malzemelerle bırakılan izler etrafında şekillenir. Kâğıdı hem yüzey hem bellek olarak ele alan sanatçı, çizginin yoğunluğunu, malzemenin direncini ve sürecin fiziksel eylemini bir arayüz olarak kullanır. Çalışmalarında mekân, eşya, ışık ve boşluk; hem resmin nesneleri hem de düşünmenin araçları olarak belirir. Dinginliğin bir gerilim taşıyan kompozisyonları, sezgi ile denemeyi bir araya getirirken, malzeme ile kurulan fiziksel ilişki düşünsel bir alanın görünürlüğüne dönüşür.
Sanatçı, son dönem çalışmalarında soyut yüzeyleri doldurma ve boşaltma pratiği ile kompozisyon arayışının ötesinde düşünmenin askıya alındığı anları görünür kılar. Erdoğan’ın soyut işleri nefes almakla nefes nefese kalmak arasındaki sınırda durur, tek ana odaklanan yoğunluk ile çoğalan anların ritmi arasında gidip gelir. Temsil ile temsilden kaçış, hatırlama ile unutma, birlik ile çokluk gibi ikilikler çalışmalarındaki gerilim alanlarını oluşturur.
Kişisel Sergi: "Şeylerin Ufku” SANATORIUM, İstanbul (2018), "Gizliden Sesler” SANATORIUM, İstanbul (2015). Grup Sergi: ''Olimpos Sergileri 1: Portre'', Cihangir Sadık Paşa Konağı, İstanbul (2019), Umutsuz Boşluk / SANATORIUM, İstanbul (2018), “Ev” Müze Evliyagil, Ankara (2017). “Çizim Bugün” O’Art Galeri, İstanbul (2017). "Sürgün Gezegenleri" TUYAP, İstanbul (2016). "Fotokopiler" Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi / A.A.S.S.M, İzmir (2015). "Innominate Spaces" Mieszkanie Gepperta, Wrocław, Poland (2014). "Afiyet Olsun / City – Inflammatory State" Survival 12 Art Review, Wrocław, Poland (2014). "Neredeyim?" Kare Sanat, İstanbul (2014). "Kağıdın Ruhu" Alan İstanbul, İstanbul (2014). “Apparatus Criticus & Locus / Footnotes" Künstlerhaus Stuttgart & Lotte, Stuttgart (2013). "…ufukta hayal gibi belirmiş bütün değişimler " Mars İstanbul, İstanbul (2013). "Yaşam Laboratuvarı" SANATORIUM, İstanbul (2013). Kişisel Proje: "Kozmik Oda" Input-Output Nonprofit Art Space, İzmir (2012).